Laat ik beginnen om mijzelf voor te stellen. Mijn naam is Natalie, ik ben de zus van Nikolien. Ik ben 43 jaar en een werkende moeder van twee kinderen (een tiener en een bijna tiener). Dit is mijn verhaal. Mijn leven stond in een klap op z’n kop.
Vier jaar geleden, net voor Pasen 2019 en kort na mijn 39e verjaardag, ontdekte ik op een avond na het douchen een rare knobbel in mijn rechterborst. Een bult die ik nog niet eerder had gevoeld. Ik wist meteen dat dit iets was wat ik serieus moest nemen. De huisarts verwees me (op witte donderdag nog wel) zonder problemen door voor nader onderzoek. De arts wilde zich niet uitlaten of het inderdaad slecht nieuws was, maar toen hij me voor de derde keer het allerbeste en veel sterkte wenste, had ik wel een idee dat ik mij voor moest bereiden op het ergste.
Het gevreesde antwoord
Er brak een periode aan vol onzekerheid en onderzoeken. Uiteindelijk kwam het gevreesde antwoord, borstkanker, in het 2e stadium. Goed te behandelen, maar dan moest er wel met grof geschut te werk worden gegaan. Dat betekende eerst twee soorten chemotherapie, daarna een (borstbesparende) operatie en tenslotte nog een aantal bestralingen. Een proces dat bij elkaar toch wel bijna een jaar in beslag zou nemen.
Ik begon vol goede moed aan de therapie. Iedereen reageert tenslotte anders en misschien zou het bij mij wel meevallen. Daar kwam ik al heel snel van terug. Chemo was heel erg heftig. Na elke behandeling dacht ik dat de bodem van de put bereikt was, om er na de volgende behandeling achter te komen dat die bodem toch nog wel een stukje lager kon.
De moeilijkste fase
Maar het was niet alleen maar kommer en kwel. Ik kreeg ook heel veel liefde en steun, vaak ook uit hele onverwachtse hoek. Mijn overbuurvrouw, die mij met celzouten en energiewerk weer uit de put wist te slepen. Lieve vriendinnen die kwamen koken. Mijn moeder die, ondanks haar eigen ervaringen met deze ziekte, elke chemo met mij meeging. Samen met hen en met mijn gezin, mijn rots in de branding en mijn reden om elke dag weer op te staan of mijzelf van de bank af te slepen, kwam ik hier doorheen.
Na de behandeling kwam eigenlijk nog de moeilijkste fase. Een fase die vaak vergeten wordt. Want het gaat toch weer de goede kant op… De kanker was wel verdwenen, maar mijn energie ook, om over mijn conditie nog maar niet te spreken. Ik heb echt de afgelopen jaren nodig gehad om dat weer enigszins op te bouwen. De eerste weken in de sportschool waren vreselijk, ik kon werkelijk helemaal niets. Ik herkende mezelf voor geen meter meer. Dat gaat nu steeds beter. Maar helemaal hetzelfde zal ik nooit meer worden.
Twee versies van mij
Er zijn dan ook twee versies van mij, de versie “voor de ziekte” en de versie erna. Dit hele proces doet iets met je, het verandert je. En het laat je nadenken over je leven, over wat nu echt belangrijk is. De dingen waar ik mij vroeger druk om maakte, lijken nu helemaal niet belangrijk meer. Ik heb ervaren hoe je hele leven binnen no-time op z’n kop kan staan, en hoe belangrijk er is er alles uit te halen wat er in zit.
En daarom ben ik mij ook gaan afvragen: wat is nu mijn zielsmissie, mijn Purpose? Waar kan ik nu echt verschil maken, wat maakt mij nu gelukkig en wat kan ik achterlaten voor mijn kinderen?
Gelukkig heeft Nikolien daar nu een programma voor, een Soul Plan Reading die ik deze week ga uitproberen. Ik kan haast niet wachten om te ontdekken waar ik nu echt voor in de wieg ben gelegd. Want ik ben er klaar voor om de nieuwe versie van mij te gaan leven.
Wil jij ook zo’n reading? Ga naar https://www.momsandmore.nl/soul-plan/ en ontvang een fijne introductie korting.
