Mijn angsten onder ogen zien…
“Dit kan gevaarlijk zijn, weet je. Weet je zeker dat je niet ergens bloedt?”
Een man kijkt me in de ogen.
Ik knik zwijgend.
Er is nu geen weg meer terug.
Ik zit op een piepklein bootje op de Stille Oceaan, vlakbij de Galápagos Eilanden. Ik bereid me voor om met haaien te zwemmen.
Echte haaien.
Grote haaien.
Zonder kooi.
Deze wateren worden bezet door machtige witpunthaaien en hamerhaaien.
Terwijl de man op de boot mijn uitrusting voor de laatste keer controleert, geef ik mezelf een peptalk.
Ik ben klaar om mijn angsten te voelen en het toch te doen.
Althans, dat zeg ik tegen mezelf.
Mijn hart bonst.
Ik moet mezelf kalmeren.
Ik duw mezelf om aan de kant van de boot te gaan zitten.
Tel tot 3.
En laat mezelf in de oceaan vallen.
Overal koud, zout water.
Ik hou me vast aan de boot, om op adem te komen.
En dan dapper laat ik de boot los en begin te zwemmen…
Een mislukte expeditie
Laat me jullie op voorhand vertellen, deze expeditie is mislukt.
Enorm.
Ja, die dag zwom ik met tientallen haaien.
En ze waren groot. Stil. Heftig. Grimmig.
En laat me je bekennen, ik scheet niet in mijn wetsuit om deze haaien te ontmoeten. Verdorie, ik wilde ze bijna knuffelen. Bijna.
Eerlijk gezegd lopen de koude rillingen over mijn rug als ik alleen al denk aan die scholen van duizenden kleine visjes die deze wateren bezetten.
Ik ben nogal fobisch voor al die kleine, koude, slijmerige, kronkelende wezentjes, en paranoïde dat ze misschien aan mijn voeten willen knabbelen.
Hoe dan ook, die dag ging ik het water in. Want, zo redeneerde ik, als ik in staat ben om haaien midden in de oceaan te trotseren met niets meer dan een wetsuit en wat snorkeluitrusting, dan zal ik nooit meer bang zijn voor die kleine visjes.
Maar het bleek dat de haaien helemaal niet zo eng waren.
Omdat ik ze kon zien aankomen. Ik was voorbereid. Ze kropen gewoon niet naar me toe.
Maar al die kleine visjes… Brrrr…
Cringe-worthy.
Grote angsten en dagelijkse zorgen
En ik realiseerde me dat hetzelfde geldt voor onze angsten en zorgen in het dagelijks leven versus angsten voor ‘grote gebeurtenissen’.
Ik weet niet hoe het met jou zit, maar als er iets belangrijks gebeurt in mijn leven of op mijn werk dat angst oproept, kom ik in een gefocuste en heldere staat. Heel bewust en in de probleem-oplossende modus. En zelfs als deze angst echt groot kan zijn, blijf ik in een kalme en aanwezige staat. Zoals toen ik die haaien tegenkwam. Omdat ze groot waren en één voor één. Dat maakte ze een soort van beheersbaar.
Maar dan die dagelijkse zorgen. Ze besluipen je als scholen van duizenden kleine visjes. Ze overweldigen je, vooral als je het niet verwacht. Wervelend en kronkelend om je heen, oncontroleerbaar, snel, overweldigend. Ze knabbelen aan je hersenen midden in de nacht. Of als je Netflix kijkt. En die angsten en zorgen struikelen over elkaar, zodat je niet meer helder kunt zien en denken. Je verdwaalt in de school van duizenden gedachten.
Het aha moment
En dat is de sleutel hier. De angst was eigenlijk dat ik me oncontroleerbaar, verloren en overweldigd voelde.
Dus uiteindelijk was het helemaal niet nuttig om mijn angst voor kleine visjes te bestrijden door met haaien te zwemmen. Dus hetzelfde geldt voor het doormaken van een aantal grote gebeurtenis angsten, het zal niet weg te nemen uw dagelijkse zorgen. Omdat ze gewoon niet dezelfde soort angsten aanwakkeren.
Nee, ik had te maken met mijn dagelijkse controle problemen. En met mijn vermogen om los te laten en te genieten van de schoonheid van de dingen.
En dat heb ik gedaan.
Met Creatrix®.
Zal ik nu graag met scholen vissen zwemmen?
Ik heb het nog niet getest.
Maar wat ik wel weet is dat ik nu in alle rust geniet van mijn nachten en Netflix momenten.
Wil jij dit ook?
Laten we eens praten in een persoonlijk -geen verplichtingen- Transformatieplan gesprek. We zullen de kloof tussen waar je nu bent en waar je wilt zijn in kaart brengen, en een Transformatie Plan maken met gegarandeerde resultaten. Plan je gratis gesprek door op deze link te klikken:
