Terug naar de sleur? F*ck de post-vakantie blues!

Terug naar de sleur

Nog niet zo eens gek lang geleden zou ik nu met een steen een mijn maag rondgelopen hebben, met weerzin, enigszins depressief, en met een akelig kort lontje. De vakantie was ten einde, en zou ik weer naar mijn werk terug moeten. Terug in de sleur, in de stress, het rennen en vliegen, terug in standje overleven. Stiekem was ik daar tijdens mijn vakantie al mee bezig… hoeveel nachtjes nog voordat we terug moesten, was ik al over de helft, 60%…70%… nog een paar nachtjes en dan… Ik telde af tot ik weer in mijn oude vertrouwde leventje moest terugstappen. En ik zal je eerlijk zeggen, daar werd ik niet heel gelukkig van.

Eenmaal weer aan de slag, had ik binnen een aantal dagen mijn draai wel weer gevonden, en bleef ik alleen nog maar met een gevoel van enige weemoed denken aan ‘vorige week deden we dit of dat’. En begon het aftellen naar het weekend, de volgende vrije dag, de volgende vakantie… Met als gevolg dat ik continue het gevoel had in de wachtkamer te zitten.

Je hele leven wachten

En ik was hierin niet de enige. Hoeveel vrouwen (en mannen) voelen dit nu ook op dit moment, as we speak? En laten we eerlijk zijn, is dit nou de essentie van je leven? De manier waarop je oud wil worden? Overleven in plaats van leven, wachten tot je een vrije dag / weeken / vakantie hebt zodat je je dagelijkse werkelijkheid voor even kan achterlaten. Is dat het voorbeeld wat je aan je kinderen wil geven?
Nou ik pas daarvoor! En jij?

[Tweet “Hoezo terug naar de sleur? F*ck de post-vakantie blues!”]

Dus je wil het anders. En dan kan je aan de slag gaan met tig zelfhelp boeken, work-life balans tips en adviezen, goede voornemens, maar helpt je dat nu écht verder? In mijn geval gingen al die wijze woorden en inzichten ergens in een laatje achterin in mijn hoofd, voor ooit als ik eens tijd zou hebben…. En bleef ik wachten en overleven…. Omdat daar de werkelijke oplossing niet zat.

Exit excuses

Waarom het na deze zomervakantie voor mij wel echt anders is geworden, is vanwege wat ik noem het PowerMom Principe. De oplossing voor die steen in mijn maag, dat humeur om op te schieten, die weerzin om weer aan de bak te gaan. Nu heb ik én van mijn vakantie kunnen genieten én heb ik weer zin om te gaan werken. Met als gevolg dat ik meer ontspannen ben, creativiteit stroomt en ik gewoon een leuker mens ben.

Met het PowerMom Principe ga je uitvinden waar je werkelijk voor in de wieg gelegd bent en waar je gelukkig van wordt. Exit wachtkamer en overleven.
Op het moment dat je doet waar je voor in de wieg bent gelegd dan onstaat er dat vonkje: passie. En dat zorgt er voor dat je van denken naar doen gaat, en dat er flow, positieve energie, en geluk ontstaat.

En ik snap dat het misschien wel heel simpel gesteld is zo: want hoe zit dat dan met je inkomen, hypotheek, je carrierepad, de verwachtingen van je omgeving… en noem nog maar een paar beren op. En al die angsten en onzekerheden houden je tegen. Houden je in je hoofd in plaats van in je hart. En dus in de sleur. Dus voordat je het PowerMom Principe kan gaan toepassen zal je als eerste stap dus echt met je beren aan de slag moeten, ze onder het tapijt vandaan moeten halen en ze recht in de ogen moeten aankijken. Zodat je je vanaf je volgende vakantie je echt anders gaat denken, voelen en doen.

En wat kies jij?

Dus als jij, net als ik een paar zomers geleden, met een knoop in je maag rondloopt en blijf je doen wat je altijd hebt gedaan, dan ga je krijgen wat je altijd hebt gekregen. Of is dit de laatste keer dat je terug naar standje overleven gaat en zal het vanaf je volgende vakantie anders worden? Aan jou nu de keus!