Hoogzwanger ben ik nu van mijn 2e kind. Binnenkort mogen wij een zoontje in ons leven verwelkomen. De afgelopen maanden heb ik weer wat mooie lessen gekregen in loslaten en realiseer ik mij des te meer weer dat moederschap een groot proces van loslaten is.
Matter boven Mind
Dit loslaten begint al bij de conceptie. Ik houd van een strakke planning en heb graag alles onder controle in mijn leven. Maar in hoeverre heb je controle over zwanger worden? Uiteindelijk blijft het toch een groot wonder van de natuur. Eenmaal zwanger komt het loslaten van het proces. Je ondersteunt de ontwikkeling van nieuw leven door goed jezelf te zorgen. Dit door het wijntje en de niet doorbakken biefstuk los te laten, door je lichaamsvormen en confectiemaat los te laten, en vooral door gas terug te nemen, stress te laten gaan en toe te staan dat matter boven mind gaat.
[Tweet “#Zwanger zijn betekent loslaten, dus ook je confectiemaat (slik)”]
Afscheid nemen
Als zwangere leef je van mijlpaal naar mijlpaal: de 12 weken echo – klopt het hartje?, de bezoeken aan de verloskundige – klopt het hartje nog steeds en groeit de baby goed?, de 20 weken echo – zit alles er op en er aan?, de tussentijdse echo’s en onderzoeken die je hebt gepland- is alles goed met hem of haar?
Maar laten we eerlijk wezen, over de uitkomst heb je geen controle, je hebt te dealen met dat wat je voorgeschoteld krijgt. Zo hoorden wij bij de echo voor geslachtsbepaling dat wij een jongetje zouden gaan krijgen. Ik zal je heel open vertellen dat ik hier best even van moest slikken. Ik kom zelf uit een meisjesgezin, heb een dochter met natuurlijk een complete meisjesuitzet en heb gewoon geen idee hoe een jongetje “werkt”. Tot ik mij realiseerde dat het voor mij helemaal niet gaat over het krijgen van een jongetje of meisje (heel cliché: als de baby maar gezond is), maar dat het krijgen van een zoon betekent dat ik afscheid moet nemen van de babytijd van mijn dochter, van haar meeste roze en zeer meisjesachtige babygarderobe en babyuitzet. Dit is het loslaten van een fase, een situatie, een routine waar je vertrouwd mee bent geraakt. En dat deed best even pijn.
Niet denken maar doen
Een dezer dagen zal de bevalling gaan doorzetten. Voor mij ook een grote les in loslaten en er op gaan vertrouwen dat mijn lichaam beter weet dan mijn geest wat te doen om dit kind op de wereld te zetten. Dit betekent niet denken, maar doen, het accepteren van iets dat groter is dan mijn denken, van iets wat de natuur al eeuwenlang zelf regelt. Dus niet verzetten maar loslaten en vertrouwen hebben.
Grootste les
Zodra zoonlief geboren is zal ik ook weer het leven wat ik tot nu toe heb gekend los laten. Zal ik weer een nieuw ritme, een nieuw evenwicht gaan vinden in mijn rol als moeder, mijn rol als echtgenote, vrouw, ondernemer, vriendin etc. Ik zal het oude vertrouwde loslaten, net als mijn soms onrealistische verwachtingen en deze nieuwe fase omarmen. Soms met vallen, maar is dan weer met frisse moed en open blik opstaan niet de grootste les die je als moeder in je leven kan leren?
