Zo leg jij je schuldgevoel het zwijgen op…
‘Mam, ik wil vandaag bij jou blijven.’
‘Dat kan niet, dat weet je. Ik moet werken, dus je gaat naar de opvang. Daar heb je het altijd zo leuk.’
‘Nou, ik vind het niet eerlijk. Ik kan ook nooit bij jou blijven!’
‘Dat is niet waar. Je weet heel goed wanneer ik er ben en wanneer je naar de opvang gaat. We hebben daar een afspraak over gemaakt.’
‘Maar ik wil nu! Vorige keer kon het ook al niet!’
‘Luister eens. Het kan nu niet! Ik moet werken en geld verdienen! Als ik niet werk, kunnen we niet…’ De laatste woorden slik je net op tijd in.
‘Niet wat, mam?’
‘Wil jij op vakantie?’
Je zoontje knikt.
‘Dan ga ik dus nu werken. Dan kunnen we straks op vakantie. Oké?’
‘Vakantie! Waar gaan we heen?’
‘Dat weten we nog niet, lieverd.’
‘Weer naar Italië! Yesss!’
Je zoontje geeft je een dikke knuffel en zegt dat hij nu al zin heeft in vakantie.
Dat laatste komt bij jou echter helemaal niet meer binnen. Met lood in je schoenen ga je naar je werk. Het stemmetje in je hoofd klinkt: ‘Je kinderen zien jou te weinig, je doet ze tekort en je bent duidelijk geen goede moeder! Waarom kun je niet meer thuis zijn? Voor die vakantie naar Italië?’
[Tweet “Ik ben duidelijk geen goede moeder!”]
Die eeuwig wijzende vinger
‘Kun jij me helpen met mijn werkstuk?’
‘Ik zit net even.’ Je vindt het leuk je dochter te helpen, maar hebt nog nauwelijks even een moment voor jezelf genomen vandaag. Je bent moe. Je voelt je schuldig als je niet helpt, maar ook als je je aandacht maar half op het werkstuk richten kunt, omdat je zo moe bent… Pfffff!
Voel jij de eeuwige strijd tussen wat je vindt dat je kinderen nodig hebben en wat jij nodig hebt? Heb jij voortdurend het gevoel tekort te schieten naar je kinderen? Stoei jij met het idee steeds te falen als moeder? Geef dan ook eens antwoord hierop: hoe happy zijn je kinderen? Zitten ze goed in hun vel? Hoe doen ze het op school? En hebben ze vrienden? De kans is groot dat jij antwoord met een ‘nou, dat gaat eigenlijk allemaal wel goed’. Heb je in de gaten dat jij een groot aandeel hebt hierin?
Het verschil tussen je gevoel en de werkelijkheid
Bovenstaand gesprek geeft precies weer wat er vaak gebeurt: je zoontje zeurt dat hij bij je wil blijven, tegen de gemaakte afspraak in. Jij hoort echter: ‘Je laat me in de steek!’ En door de gedachte dat je het weer eens fout doet, komt de rest niet meer binnen, namelijk dat je zoontje de boodschap dat hij niet bij je blijven kan vandaag alweer vergeten is. Jij zorgt namelijk dat jullie weer op vakantie kunnen en dat vindt hij geweldig!
Voor hem is de lading op het zeuren anders dan voor jou, omdat jij er gewicht aan hangt en je zoontje niet.
Dus… ontspan!
Tel de keren dat je kind je in de armen vliegt en je de liefste mama van de wereld noemt. Laat het eens binnenkomen wanneer je tienerdochter door haar tranen lacht boven een glas drinken, nadat ze even haar ei bij je kwijt kon. Geniet van het harde gezang en vrolijke gegil in huis als ze boven aan het spelen zijn. En sta stil bij elk warm onthaal als je thuis komt van je werk.
Heb jij een (stevige) band met je kinderen? Laat je schuldgevoelens dan los en… geniet! En blijft dat stemmetje in je achterhoofd toch hardnekkig beweren dat je het niet goed doet? Vraag het dan je kinderen eens. Dat stemmetje zwijgt gegarandeerd bij hun antwoord!
Zie hier wat mijn dochter Emilia over mij te vertellen heeft…
