Het valt mij de laatste tijd zo op, en ik erger me er mateloos aan… Vrouwen die hun boosheid, verdriet en frustratie onder het tapijt schuiven onder het mom dat het niet spiritueel zou zijn om dit te voelen. Met als reden dat we allemaal één zijn, alles liefde is en er enkel liefdevolle compassie mag zijn.
Even wat voorbeeldjes vanuit mijn Facebook tijdlijn van de afgelopen tijd: een ondernemer merkte dat haar website teksten een-op-een door een concurrente waren gekopieerd. Vervolgens mocht ze van zichzelf niet woedend zijn op deze copycat want het was juist een les, en moest ze als spiritueel bewuste vrouw deze ervaring volledig en met mededogen omarmen. Ze mocht van zichzelf geen boosheid voelen… Een ander voorbeeld: een vriendin stelde hele gezonde grenzen, vertelde hierover op Facebook en werd -geheel ongevraagd en door een onbekende van haar- er even fijntjes op gewezen dat ze in haar ontwikkeling nog een lange weg te gaan had en dat ze echt liefdevoller in het leven zou moeten staan.
Spiritualiteit als excuus
Wat hier gebeurt is wat ook wel Spiritual Bypassing wordt genoemd. Dit betekent dat je je spiritualiteit gebruikt als excuus om niet aan je shit te hoeven werken, zoals pijnlijke gevoelens, trauma’s, onplezierige zaken en onopgeloste issues. Vaak zonder dat je het zelf door hebt. Je censureert en onderdrukt je emoties door het positieve te overbenadrukken, waardoor je slecht of zelfs helemaal niet je grenzen stelt, je de schaduwzijden van jezelf of anderen negeert of veroordeelt, en daarmee jezelf en anderen gewoon tekort doet. Punt.
Sterker nog, het is niet alleen een strategie om je emoties, die je als niet fijn beschouwt, onder het tapijt te vegen, maar ook om dit vermijdingsgedrag goed te praten. Het is een mooi verpakt en geaccepteerd verdedigingsmechanisme dat ons juist van onze gevoelens loskoppelt.
Ik vind dat er niets spiritueels aan is om je emoties -positief of negatief- te onderdrukken. Om er om heen te gaan in plaats van doorheen. Allereerst zijn we gewoon mensen met alles wat daarbij hoort. Daarnaast zijn positieve en negatieve emoties twee kanten van dezelfde medaille. Met andere woorden, als het altijd maar licht zou zijn en nooit donker, zou je het licht niet kunnen ervaren. Alle emoties horen bij het leven, bij mens zijn én bij spiritualiteit. Daarbij, door jezelf of anderen niet toe te staan negatieve emoties of gedachten te ervaren, focus je jezelf op 1 brein, in plaats van alle 3 je breinen (meer over je 3 breinen lees je in dit blog). En dat betekent dat zo’n 66% van jezelf er niet mag zijn. Dat je afstand neemt van je authenticiteit. En hoe spiritueel is dat? Velen zoeken in spiritualiteit een soort van vrijheid. Maar hoe vrij ben je wanneer je een wezenlijk deel van het mens zijn onderdrukt?
Etteren onder aan de oppervlakte
Dat wat pijn doet, ons stress geeft, dat wat rauw en ongeheeld is en onderdrukt wordt door Spiritual Bypassing zal net onder de oppervlakte blijven etteren. Je zal wellicht in staat zijn dit een tijdje onder het tapijt te schuiven (wat bakken vol energie kost). Maar zodra deze blokkades toch op een gegeven moment door een sterke trigger naar de oppervlakte komen, gaan ze de neiging hebben om in extremen naar buiten te komen (zoals dieren die te lang in een te kleine kooi zijn vast gehouden). Met alle gevolgen van dien.
[Tweet “Censureer jij jezelf ook door spiritualiteit als excuus te gebruiken om je emoties te onderdrukken?”]
Emoties in alle vormen en maten zijn menselijk, echt en natuurlijk. En als je ze een cijfer zou geven op de schaal van 0 tot 10, waarbij 0 is ‘ik ervaar het niet’ en 10 is ‘ik ga er bijna aan onderdoor’, is het heel menselijk en gezond om negatieve emoties te ervaren in de mate van 0 tot en met 4. En, in sommige situaties, dat een emotie even flink piekt naar een 8, 9 of 10 maar na een tijdje weer zakt naar 4 of lager. Op het moment dat je niet door de emotie gaat maar er om heen, op het moment dat je ze onder het tapijt schuift, stapelen ze zich ongemerkt op tot continue achten, negens en tienen. Vreten ze energie en blokkeren ze je in denken, voelen en doen. Houden ze je tegen in de juiste keuzes maken en stappen zetten die passen bij waar je voor in de wieg bent gelegd, en weerhouden ze je er van ten volle te leven in plaats van te overleven.
Dus vind je er wat van dat ik me erger aan die vrouwen die aan Spiritual Bypassing doen? Vind je dat ik deze ergernis in het licht moet zetten, los moet laten of vervangen door liefde en compassie? Thanks, but no thanks. Ik ga door mijn emoties heen, onderdruk en negeer ze niet, neem volledige verantwoordelijkheid voor ze zonder ze te censureren, doe er wat aan met Creatrix® zodat ze niet ongecontroleerd kunnen gaan etteren, energie vreten en telkens weer terugkomen, en ga dan weer verder. In hoeverre sta jij jezelf dit toe?
